Blogger Birgit van www.birgitroobol.nl draait er blijkbaar haar hand niet voor om: twee van haar artikelen zijn inmiddels massaal gedeeld op social media. Hoe flikt ze ‘m dat toch? Birgit vertelt je er alles over.
Zo, en dan ga je opeens viral met een artikel over smileys. Gebeuren dit soort dingen je vaker?
Ja en dat is iets waar je nóóit aan gaat wennen volgens mij, want het is me inderdaad al eerder gebeurd. Ik schreef ooit een stukje over mijn oude school de Theaterhavo/vwo (http://birgitroobol.nl/2014/11/theaterhavovwo). Over hoe ik terug verlangde naar die tijd en over hoe geweldig die school is. Dat werd toentertijd behoorlijk groot. Maar de allergrootste ‘hit’ – om het zo maar even cru te noemen – heb ik gehad met mijn stukje “Dag mama, dag papa.” Naar aanleiding van de MH17 ramp schreef ik een klein stukje op mijn blog genaamd: “Dag mama, dag papa”. Ook dit artikel werd tegen alle verwachtingen in gigantisch veel gelezen en gedeeld. Binnen no-time had ik honderdduizenden bezoekers op mijn site. Een week later werd ik gevraagd om mijn stuk voor te dragen tijdens de stille tocht in Amsterdam. Na de één minuut stilte droeg ik mijn stukje voor met de camera’s van RTL, NOS, SBS en microfoons van radioprogramma’s voor mijn neus. Het was een van de bizarste dingen die me ooit is overkomen. Zo’n dubbel gevoel. Maar ik ben er wel heel dankbaar voor dat ik het heb mogen doen. Er zijn zoveel mensen, zowel nabestaanden als mensen die net als ik enorm meeleefden, naar me toe gekomen om me te bedanken. Heel bizar. Ik had ook niet verwacht dat dit me ooit weer zou gebeuren, maar ja hoor. Gelukkig is dit wél een ‘leuke’ aangelegenheid.
Wanneer had je zelf in de gaten dat dit artikel meer gelezen werd dan normaal?
Al vrij snel eigenlijk. Ik zette het er ’s avonds op en binnen een uur begonnen wat vrienden op Facebook anderen er in te taggen, die gingen ook vervolgens weer mensen er in taggen. Ook heel veel mensen – waarvan ik denk ik vijf procent daadwerkelijk kende – reageerden er op of deelden het. De volgende ochtend werd ik wakker en had ik opeens heel veel WhatsAppjes, mailtjes en mijn Facebookbericht was inmiddels al duizend keer geliked. Dit was rond negen uur ’s ochtends en toen waren er alleen al tienduizend mensen op mijn site. Heel bizar. Dat ging maar door en ging maar door. Meer dan tweehonderdduizend mensen hebben het inmiddels gelezen.
Waarom denk jij dat dit artikel zo enthousiast werd opgepakt?
Ik denk dat het heel herkenbaar was. Blijkbaar zijn er nog meer mensen die de knipoog-smiley een nogal dubieuze smiley vinden. Hahaha. ;) (Grapje!)
[noot van de redactie: het gaat namelijk om dit artikel]
Enige tips voor je medebloggers hoe dit te bereiken? Want dit willen wij natuurlijk allemaal!
Blijf dicht bij jezelf en ga er niet naar op zoek. Het is iets wat ontstaat en dat gaat eigenlijk een beetje buiten jezelf om. Natuurlijk moet het een goed geschreven artikel zijn zonder spelfouten of andere fouten. Verder zijn herkenbare artikels heel geliefd. We willen graag na het lezen van een artikel het gelukkig-ben-ik-niet-de-enige gevoel hebben. Maar schrijf vooral waar jij je goed bij voelt, dit werkt uiteindelijk ook het beste.
Heb je blijvende volgers aan deze happening overgehouden?
Ja zeker, mijn bezoekersaantallen zijn nog steeds een stuk hoger en mijn volgers op social media zijn ook zeker gestegen. Ik heb nu een behoorlijk aantal lezers die gewoon op mijn blog komt en niet via social media of google wordt doorverwezen. Dat is super tof. Mijn lezers zijn ook hele trouwe lezers die gemiddeld drie artikels lezen en dat is natuurlijk super fijn.
Kun je wat meer vertellen over je blog ( voor diegenen die je nog niet genoeg kennen)
birgitroobol.nl is een vrolijke blog van een Nederlands student met dagelijkse uiteenlopende artikels. Van grappige doch scherp geschreven columns, tot boek-, film- en toneelrecensies, actualiteiten en de dromen van een jonge vrouw. Voornamelijk over mezelf en dingen die ik meemaak dus, maar ik geniet ook ontzettend van het schrijven over literatuur, films en theater. Dat zijn drie hele grote passies van mij. Verder vind ik het gewoon enorm leuk om mijn visie op dingen te geven en blijkbaar vinden mensen dat ook leuk om te lezen.
Waarom ben je dit blog gestart?
Schrijven is mijn allergrootste passie. Ik zeg altijd: Sinds mij het praten werd geleerd ben ik nooit gestopt en datzelfde geldt voor schrijven. Ik schrijf de hele dag door. Als ik op de fiets zit en ik krijg een goed idee, ga ik even langs de weg staan en schrijf het op in Drafts – een hele handige notitie app voor iPhone. Soms blijf ik dan wel tien minuten aan de kant staan omdat ik het verder wil uitwerken of omdat er een leuke zin in mijn hoofd opduikt. Ik wil héél graag verder met schrijven en daarom kwam mijn vriend met het idee om een blog te starten. Hij kocht een domeinnaam en maakte deze website voor mij. Super handig zo’n vriendje, want ik ben heel a-technisch. Inmiddels is mijn blog echt mijn baby’tje geworden. Ik kan me geen leven zonder voorstellen. Ik hoop dan ook dat mijn blog uitgroeit tot iets heel moois.
Hoe ziet jouw dag er uit?
Dat is iedere dag verschillend, maar meestal ga ik overdag naar college – ik studeer namelijk Nederlands. Dan ga ik naar huis en aan mijn blog werken, maar dit doe ik ook al vaak in of tussen de colleges. Soms ben ik een bom van inspiratie en dan neem ik het er maar gelijk van en probeer ik zoveel mogelijk ideeën op te schrijven. Dit werk ik dan thuis uit en dan plan ik ze vervolgens in. Natuurlijk werk ik vooral naast school veel aan mijn blog. ’s Avonds kijk ik na De Wereld Draait Door het liefst een mooie film of een goede serie. Of ik lees een boek. Ook ben ik minstens één keer per week in de bioscoop te vinden.
Zijn er reacties van lezers die je zijn bijgebleven?
“Ik heb dit stuk ergens op Facebook gelezen, via via kwam ik erachter dat jij hem geschreven hebt. Bedankt voor de mooie woorden. Ik heb dit stukje gelezen met tranen in mijn ogen. Heel mooi geschreven en ik wens je heel veel sterkte toe.” Dit was bijvoorbeeld een reactie op mijn stukje van “Dag mama, dag papa”. Ik vind het heel raar en bijzonder dat mensen míj bedanken voor zoiets. Ik blijf het gek vinden dat mensen vrijwillig iets van mij lezen en het dan ook nog daadwerkelijk heel goed vinden. Zulke reacties doen mij heel veel.
Heb jij wel eens last van een writers block? Zo ja, hoe vind je dan je inspiratie weer terug?
Ja natuurlijk, dat heeft iedere schrijver toch?! Ik raak eerst behoorlijk gefrustreerd en ga dan gewoon even wat anders doen. Een serie kijken of een douche nemen. Maar fietsen of buiten een rondje lopen werkt voor mij het beste. Ik krijg zoveel inspiratie van de frisse lucht. Niets is fijner om op mijn fietsje over de Amsterdamse grachten te razen en de wereld en de mensen om me heen in mij op te nemen. Dat is echt de beste manier om inspiratie te krijgen.
Noem ons drie bloggers die je als voorbeeld ziet. Als je geen voorbeelden hebt, dan gewoon drie blogs die je graag volgt.
Ik heb niet perse een blogger die ik als voorbeeld zie. Wel veel schrijvers. Ik volg zelf vooral veel beauty- en lifestyle blogs, want dat is weer een hele andere kant van mij. Ook dat vind ik erg leuk, maar dat is niet in zó verre een passie van mij dat ik er ook daadwerkelijk over schrijf. beautygloss.nl en veracamilla.nl zijn mijn favorieten. Ik vind het leuke meiden met leuke reviews. Een heel ander soort blog, maar ook heel leuk om te lezen. Verder vind ik ook http://fantesstiq.com een goede blog van een collega ADHD’er, ze schrijft leuke columns en heel grappig. Dat vind ik heel belangrijk aan een blog.
Op welke blogposts ben je zelf uitermate trots? Zou je er 2 van willen mee sturen.
*Denkt diep na* Ik denk dan toch “Dag mama, dag papa” (http://birgitroobol.nl/2014/07/18/dag-mama-dag-papa/) en ‘Een beetje druk’ (http://birgitroobol.nl/2014/09/07/beetje-druk/). Het is verre van de beste column die ik heb geschreven, maar het is wel iets wat ik met me meedraag en er in het verleden voor heeft gezorgd dat ik niet altijd even lekker in mijn vel zat. Daarom ben ik trots op deze blogpost, omdat ik het toch maar gewoon heb gezegd!